سوال : آیا شخصی که نماز و روزه ی قضا دارد می تواند نماز و و روزه ی استیجاری قبول کند ؟

 امام خمینی(ره): مانعی ندارد .(استفتائات ،انتشارات اسلامی /1380،ج1،ص192،س232)

آیت...اراکی(ره): در مورد روزه : اگر روزه ای که به نیابت از غیر انجام می دهد روزه واجب باشد  جایز است تبرعاً یا استیجاراً انجام دهد اگر قضای رمضان مضیّق نشده باشد  ولی اگر واجب نباشد با فرض وجوب صوم رمضان به خودش ،محل اشکال است (استفتائات معروف ،1373،ص53،س4)

آیت...بهجت(ره): سؤال : با توجه به مسئله 1263توضیح المسائل لطفاً بفرمایید :آیا شخصی ...

بله ،می تواند .(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات )

آیت...تبریزی: در فرض مزبور چنانچه شخصی برای انجام نماز و روزه ی غیر اجیر شود نماز و روزه استیجاری او صحیح است هر چند قبل از قضای نماز و روزه ی خود نماز و روزه استیجاری را انجام دهد .والله العالم (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات)

آیت...خامنه ای : مانعی ندارد به شرط آن که وقت روزه قضا تنگ نباشد .(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات )

آیت...سیستانی:  می تواند (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات)

آیت...صافی گلپایگانی: بلی مانعی ندارد ولی نباید در انجام قضا ء نماز و روزه ی خود سهل انگاری و مسامحه کند هر چند وجوب فوری ندارد .واله العالم (استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات)

آیت ...فاضل لنکرانی:  اگر وقت روزه ی قضای خودش موسّع باشد ،مانعی ندارد .

بهتر است ابتداء نمازهای خود را قضا کند و به تأخیر نیاندازد .(استفتائات ،چاپ اول /1375،،ج1،ص110،س386،/استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات )

آیت...گلپایگانی(ره): بلی . می تواند نماز و روزه قبول کند .ولی روزه خودش باید در وسعت وقت باشد .(مجمع المسائل دارالقرآن الکریم /1369،ج1،ص257،و259،س5و15)

آیت...مکارم شیرازی : : مانعی ندارد .(استفتائات مدرسه الامام علی بن ابیطالب /1384،ج1،ص181،س231)

آیت...نوری همدانی :  مانعی ندارد .(هزا ر و یک مسألهفقهی ،مهدی موعود /1383،ج2،ص59،س183)

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

آیا تر کردن لب توسط زبان روزه را باطل می کند؟ 

خیر روزه باطل نمى‏شود. 

22 ـ اگر لب ها با اب دهان مرطوب شوند و این رطوبت مجددا به دهان باز گردد و خورده شود آیا روزه باطل می شود؟
اگر رطوبت به قدرى باشد که در دهان مستهلک شود و رطوبت خارج از دهان به آن نگویند مبطل روزه نیست. 

23 ـ اگر کسی نخ را با آب دهان خیس کند وبیرون نماید ودوباره در حالی که نخ هنوز خیس است وارد دهان کند و آب آن را فرو برد آیا روزه اش باطل شود؟ 
اگر رطوبت نخ طوری باشد که در آب دهان از بین برود و رطوبت خارج به آن گفته نشود روزه را باطل نمی کند. 

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

آیا کفّاره افطار عمدى روزه، با کفّاره مریض تفاوت دارد؟

همه: آرى، در دو مورد با هم تفاوت دارد: 1. در مقدار، 2. در مصرف. در کفّاره افطار عمدى روزه، باید براى هر روز شصت فقیر را سیر کند (یا به هر کدام یک مد طعام بدهد) و یا دو ماه روزه بگیرد. اما در کفّاره مریض، اگر بیمارى تا رمضان آینده ادامه داشته باشد، باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.

در کفّاره افطار عمدى، اگر به شصت فقیر دسترسى دارد، نمىتواند به هر کدام از آنها بیشتر از یک مد طعام بدهد ولى در کفّاره مریض این امر لازم نیست.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

اگر در ماه رمضان ، فکر و خیال شهوانی باعث حرکت منی شود ؛ ولی از بیرون آمدن آن جلوگیری گردد ، روزه باطل است؟

آیت الله خامنه ای : چنانچه منى خارج نشود، ضررى به صحّت روزه وارد نیست، هرچند احتیاط در ترک تخیّل نا محرم به قصد بر انگیختن شهوت است

آیت الله وحید : گر منى از جاى خود حرکت کند و بیرون نیاید ، یا انسان شکّ کند که منى از او بیرون آمده یا نه غسل بر او واجب نیست.

کسى که مى داند اگر عمداً منى از خود بیرون آورد روزه اش باطل مى شود ، در صورتى که به قصد بیرون آمدن منى مثلا با خود بازى کند ، اگر چه منى از او بیرون نیاید روزه اش باطل و باید قضا نماید و بنابر احتیاط واجب باید بقیّه روز را امساک کند.  ولی اگر چنین قصد نداشته و منی هم خارج نشود روزه اش صحیح است.

آیت الله سیستانی : غسل واجب نیست و روزه صحیح است

آیت الله نوری همدانی : در صورتیکه منی خارج نشود روزه درست است.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

اگر انسان شک داشته باشد که روزه برایش ضرر دارد یا نه ؛ ولی پزشک او را از گرفتن روزه منع می کند ، تکلیف چیست؟

ایت الله خامنه ای :  اگر از گفته پزشک متدین و امین اطمینان حاصل کنید که روزه براى شما ضرر دارد و یا خوف ضرر داشته باشید، روزه گرفتن براى شما واجب نبوده و بلکه جایز هم نیست، و با خوف ضرر نیت روزه صحیح نیست و در صورت عدم خوف ضرر نیت روزه اشکال ندارد، ولى صحّت‏ روزه متوقف بر این است که براى شما واقعا ضرر نداشته باشد.

آیت الله وحید خراسانی : کسى که مى داند روزه براى او ضرر ندارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر دارد ، باید روزه بگیرد ، و کسى که یقین یا گمان به ضرر مورد اعتنا یا ترس آن را که منشأ عقلایى داشته باشد دارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر ندارد ، باید روزه نگیرد ، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست ، مگر این که روزه براى او ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد ، که در این صورت روزه اش صحیح است.

اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر قابل اعتنا دارد و از آن احتمال ترس براى او پیدا شود ، چنانچه احتمال او عقلایى باشد ، نباید روزه بگیرد ، و اگر روزه بگیرد باطل است ، مگر در صورتى که ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد.

کسى که عقیده اش این است که روزه براى او ضرر قابل اعتنا ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل اعتنا داشته، باید قضاى آن را به جا آورد.

آیت الله سیستانی :  اگر بیم ضرر داشته باشد می تواند روزه را نگیرد

 اگر از گفته پزشک برای او ترس پیدا شود و احتمال عقلایی بدهد که روزه برایش ضرر دارد، می تواند روزه نگیرد.

آیت الله نوری همدانی : در صورتیکه از گفته پزشک اطمینان به ضرر حاصل شود نباید روزه گرفت.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

ملاک در ضرر ، تشخیص پزشک است یا تشخیص خود شخص؟

آیت الله خامنه ای : ملاک در اینگونه موارد با شخص مکلف مى باشد.

آیت الله وحید خراسانی : کسى که مى داند روزه براى او ضرر ندارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر دارد ، باید روزه بگیرد ، و کسى که یقین یا گمان به ضرر مورد اعتنا یا ترس آن را که منشأ عقلایى داشته باشد دارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر ندارد ، باید روزه نگیرد ، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست ، مگر این که روزه براى او ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد ، که در این صورت روزه اش صحیح است.

اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر قابل اعتنا دارد و از آن احتمال ترس براى او پیدا شود ، چنانچه احتمال او عقلایى باشد ، نباید روزه بگیرد ، و اگر روزه بگیرد باطل است ، مگر در صورتى که ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد.

کسى که عقیده اش این است که روزه براى او ضرر قابل اعتنا ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل اعتنا داشته، باید قضاى آن را به جا آورد.

آیت الله سیستانی : ملاک خوف ضرر است   تشخیص خود بیمار ملاک است. همین اندازه که ترس نسبت به ضرر عقلایی باشد، کافی است. خوف ضرر گاهی از قول متخصص و زمانی از تجربه مریض های مشابه و گاهی از تجربه خود انسان، به دست می آید.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

آیا احتمال ضرر ، مجوز ترک روزه می شود یا اطمینان به ضرر لازم است؟ میزان در مقدار ضرر چیست؟

آیت الله خامنه ای : مجرد احتمال مجوز براى ترک روزه نیست مگر اینکه موجب خوف ضررى که داراى منشأ عقلایى است گردد در این صورت روزه واجب نیست هر چند اطمینان حاصل نشود.

آیت الله وحید خراسانی : کسى که مى داند روزه براى او ضرر ندارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر دارد ، باید روزه بگیرد ، و کسى که یقین یا گمان به ضرر مورد اعتنا یا ترس آن را که منشأ عقلایى داشته باشد دارد ، اگر چه طبیب بگوید ضرر ندارد ، باید روزه نگیرد ، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست ، مگر این که روزه براى او ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد ، که در این صورت روزه اش صحیح است.

اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر قابل اعتنا دارد و از آن احتمال ترس براى او پیدا شود ، چنانچه احتمال او عقلایى باشد ، نباید روزه بگیرد ، و اگر روزه بگیرد باطل است ، مگر در صورتى که ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد.

کسى که عقیده اش این است که روزه براى او ضرر قابل اعتنا ندارد ، اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه براى او ضرر قابل اعتنا داشته، باید قضاى آن را به جا آورد.

هنگامی که روزه می‌گیرم، به شدت بدنم سست می‌شود و نمی‌توانم کارهایی مثل درس خواندن را انجام دهم، وظیفه من چیست؟

همة مراجع   ؛ این گونه ضعف و سستی‌ها تا حدودی لازمة روزه است و برای نوع افراد پیش می‌آید و به جهت آن نمی‌توان روزه را خورد؛ ولی اگر ضعف به قدری باشد که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.
تبصره: البته انسان می‌تواند در این شرایط به مسافرت برود ?حداقل 5/22 کیلومتر? و روزه خود را بخورد و به وطن برگردد. در این صورت لازم نیست تا مغرب از خوردن و آشامیدن خودداری کند و بعد از ماه رمضان، قضای آن را به جا آورد و کفاره هم ندارد.

سوال : اینجانب کارگر شاغل در شهرستان ماهشهر در شرایط بسیار بد (45 درجه) آب و هوایى و کار سنگین که گرفتن روزه بسیار براى من مشکل است طورى که کارم را تحت شعاع قرار مى‌دهد و امکان اخراجم مى‌باشد

آیت الله خامنه ای : اگر روزه گرفتن براى شما ضرر داشته باشد یا تحمل آن همراه با مشقّت زیاد باشد، افطار براى شما جایز است ولى در غیر این صورت ترک آن به مجرّد بعضى از عذرها جایز نیست

آیت الله سیستانی : - ضعف به تنهایى مجوز روزه خوارى نیست هرچند شدید باشد مگر این که موجب حرج باشد که در این صورت خوردن جایز است وباید بعد از آن قضا نماید. وهمچنین اگر ضعف موجب عجز از کار لازم براى کسب روزى باشد با فرض این که متمکن از کار دیگرى نیست وهمچنین اگر کارگر به دلیل تشنگى شدید نتواند روزه را ادامه دهد ودر این دو صورت به احتیاط واجب باید در خوردن وآشامیدن به مقدار ضرورت اکتفا کند واز زائد بر آن اجتناب نماید

آیت الله مکارم: انسان نمى تواند به خاطر ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر بقدرى ضعف پیدا کند که تحمّل آن بسیار مشکل شود، مى تواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیمارى داشته باشد.

ایت الله وحید خراسانی : اگر ضعف یا غلبه تشنگی منجر شود به ناتوانی از کاری که برای معاش لازم است و شخص متمکن از کار دیگری نیست افطار جایز است ولی واجب است در خوردن و آشامیدن بر مقدار ضرورت اکتفاء کند و از زائد بر ضرورت ، امساک نماید و چنین شخصی واجب است با نیت روزه وارد صبح شود و روزه را بگیرد و اگر آنچه را که گفته شد، اتفاق افتاد جایز است افطار کند و اگر بدون نیت روزه وارد صبح شود و افطار کند قضاء و کفاره بر او واجب است و معصیت کار است .

- اگر روزه‌دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد، واجب است به اندازه‌اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد، ولى روز? او باطل مى‌شود، و اگر ماه رمضان باشد باید در بقی? روز از به جا آوردن کارى که روزه را باطل مى‌کند خوددارى نماید، و همچنین اگر بترسد که از نخوردن آب به او ضرر معتنابهى برسد، یا آب نخوردن براى او موجب حرجى باشد که عرفا قابل تحمّل نباشد، که در این دو صورت مى‌تواند به انداز? رفع ضرر و حرج آب بیاشامد.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

 روزه غیر ماه رمضان چند قسم است:

 روزه مستحبی؛ اگر کسی روزه مستحبی بگیرد واجب نیست آن را به آخر رساند بلکه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت کند مستحب است دعوت او را قبل کند و در بین روز افطار نماید.

 روزه نذری؛ اگر نذر کند که روز معینی را روزه بگیرد چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل کند باید یک بنده آزاد نماید یا دو ماه پی در پی روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام دهد،. ولی اگر نذر مطلق باشد می تواند در روزی که قصد کرده روزه بگیرد، افطار نماید چه قبل از ظهر و چه بعد از ظهر.

  البته روزه عهدی هم مثل نذری است.

 روزه قضای ماه رمضان؛ کسی که قضای روزه ماه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، باید به ده فقیر هر کدام یک مُد که تقریبا ده سیر است، طعام بدهد و اگر نمی تواند، بنابر احتیاط واجب باید سه روز پی در پی روزه بگیرد.

 قضای روزه معین غیر ماه رمضان؛ اگر قضای روزه معین را گرفته باشد، احتیاط واجب آن است که بعد از ظهر روزه را باطل نکند.

 روزه قَسَم؛ اگر قسم بخورد که روز معینی را روزه بگیرد، چنان چه عمدا مخالفت کند و آن روز را روزه نگیرد، باید کفاره بدهد. یعنی یک بنده آزاد کند، یا ده فقیر را سیر کند یا آنان را بپوشاند و اگر اینها را نتواند، باید سه روز روزه بگیرد.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/

چنانچه هلال ماه در منطقه­ای دیده شود، چگونه می­توان نتیجه گرفت ماه در منطقه­ی دیگر هم حلول کرده است؟

آیا باید افق دو منطقه یکی باشد یا اگر افق­ها به هم نزدیک باشند، کفایت می­کند؟

 در هر دو صورت ملاک یکی بودن افق­ها یا نزدیکی آن­ها چه می­باشد؟

 حضرت امام خمینی1؛ اگر در شهری اول ماه ثابت شود برای مردم شهر دیگر فایده ندارد، مگر آن دو شهر با هم نزدیک باشند یا انسان بداند که افق آن­ها یکی است.

آیةالله بهجت؛ اگر در شهری ماه دیده شد در صورتی برای ساکنین شهر دیگر مفید است که یقین یا  اطمینان بکنند اگر در آسمان مانعی نبود در آن­جا هم ماه دیده می­شد.

آیةالله تبریزیزی؛ چنان­چه رؤیت هلال ماه به طریق شرعی در محلی ثابت شد اول ماه برای آن محل و برای همه بلادی که با آن محل در شب مشترک هستند، ـ ولو در بعض شب ـ ثابت می­شود؛ چه در افق اتحاد داشته باشند یا نداشته باشند.

آیةالله خامنه­ای؛ رؤیت هلال در شهرهایی که در افق متحد و یا نزدیک به هم هستند و یا در شهرهایی که در شرق واقع شده­­اند، کافی است.

آیةالله سیستانی؛ موقعیت منطقه دیگر باید به گونه­ای باشد که اگر هلال ماه در منطقه اول رؤیت شد در منطقه دوم هم اگر مانعی نباشد رؤیت بشود.

آیةالله صافی گلپایگانی؛ کفایت رؤیت هلال در هر محلی برای سایر نقاط بعید نیست.

آیةالله فاضل لنکرانی؛ 1. اگر چه این جانب قبلاً معتقد بودم که در دو محلّی که رؤیت هلال در یکی از آن­ها واقع شده این رؤیت برای محلّ دیگری که با محلّ رؤیت اتفاق افق دارد و یا نزدیک محل رؤیت است تنها اعتبار دارد، لکن پس از مراجعه مجدّد به مسأله و دقت نظر در ابعاد آن معتقد شدم به این که رؤیت هلال در هر محلی واقع شود برای محل­های دیگر اعتبار دارد در صورتی که آن محل با محل­های دیگر در شب و اگر چه در مقدار کمی باشد اشتراک داشته باشند.

2. در رؤیت هلال فرقی بین چشم غیر مسلح و چشم مسلح نمی­کند و از این جهت رؤیت با تلسکوپ هم کافی است همان­طور که با عینک و دوربین شکاری و مانند آن­ها کافی است.

3. محاسبات علمی و نجومی کافی نیست، مگر برای کسی که از این راه یقین یا اطمینان کامل پیدا کند.

آیةالله مکارم شیرازی؛ رؤیت هلال در یک منطقه برای مناطق قریب الافق آن منطقه نیز کافی­ است. همچنین اگر در بلاد شرقی دیده شود، برای بلاد غربی کافی­ است.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/