سفارش تبلیغ
صبا ویژن
پاسخگوی احکام
Slide 1 Slide 2 Slide 3 Slide 4

زنا در عدّه عقد دائم چه حکمی دارد؟ آیا موجب حرمت ابدی می شود؟

آیت الله خامنه ای: جایز نیست و موجب حرمت ابدی می شود.

آیت الله وحید خراسانی : اگر مسبوق به عقد نباشد موجب حرمت ابدی نمی شود ولی اگر زنی را که در عده متعه است عقد نماید و بعد با او نزدیکی کند حرام ابدی می شود.

 آیت الله مکارم شیرازی : در هر حال هر گونه ارتباط و تماس زن شوهردار با نامحرم تا اتمام عدّه حرام است ودر صورت ثابت شدن نزد حاکم شرع حد دارد و توجه داشته باشید اگر با زنى که در عدّه دیگرى است زنا کند آن زن بر او حرام مى شود، خواه طلاق رجعى باشد یا غیر رجعى بنابر احتیاط واجب.

آیت الله سیستانی : اگر با زنى که در عدّه طلاق رجعى است زنا کند ، آن زن ـ بنابر احتیاط واجب ـ بر او حرام مى‏شود ، و اگر در عدّه متعه یا طلاق بائن ، یا عدّه وفات یا عدّه وطى شبهه باشد ، بعداً مى‏تواند او را عقد نماید. و به هر حال باید توبه و استغفار کند و هرگز به این کار حرام رجوع نکند

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com    /






      

خانمی به علت بارداری، ماه رمضان را روزه نگرفته و تا رمضان آینده نیز به علت شیر دادن نتوانسته آن ها را قضا نماید. آیا وی علاوه بر فدیه و قضا، کفاره ی تأخیر نیز باید بپردازد؟

آیت الله خامنه ای : اگر بر اثر عذر شرعى روزه ماه رمضان را نگرفته، فقط قضا بر او واجب است، و اگر عذر او در خوردن روزه خوف از ضرر روزه بر جنین یا کودکش بوده، باید علاوه بر قضا، براى هر روز یک مد طعام به عنوان فدیه بپردازد، و اگر قضا را بعد از ماه رمضان تا ماه رمضان سال بعد، بدون عذر شرعى به تأخیر انداخته، فدیه دیگرى هم بر او واجب است یعنى باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.

آیت الله مکارم شیرازی :  چنانچه روزه ماه رمضان و قضای آن تا سال بعد برای خودتان ضرر داشته روزه واجب نیست و قضا نیز ندارد فقط برای هر روز فقیری را اطعام می کنید.

چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای حمل یا فرزندتان ضرر داشته احتیاطا روزه را قضا می کنید و همان کفاره را می پردازید.
چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و کفاره مذکور را می پردازید همچنین اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای خودتان و یا حمل و یا فرزندتان ضرر داشته است
اما اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و برای هر روز دو فقیر را اطعام می کنید
.

آیت الله وحید خراسانی  : در فرض سوال باید قضاء آن را بگیرد و اگر تا سال آینده نگیرد غیر از قضا باید برای هر روز 750 گرم طعام به فقیر بدهد.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

 زنی که باردار است ، آیا باید روزه بگیرد؟

آیت الله خامنه ای : اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنین داشته باشید و خوف ضرر هم داراى منشأ عقلایى باشد، افطار براى ایشان واجب است و در صورت افطار به جهت عذر شرعى، براى هر روزى باید یک مدّ طعام - تقریباً 750 گرم گندم یا نان و مانند آن - به فقیر بدهید و قضاى روزه را هم بعداً بجا آورید.

اگر تأخیر قضاى روزه ماه رمضان تا ماه رمضان دیگر بر اثر سهل‌انگارى و بدون عذر شرعى باشد، کفاره تأخیر نیز واجب است که عبارت است از پرداخت یک مدّ طعام به فقیر براى هر روزه، ولى اگر به خاطر عذرى باشد که شرعاً مانع صحّت روزه است، فدیه‌‏اى ندارد

آیت الله مکارم شیرازی : چنانچه روزه ماه رمضان و قضای آن تا سال بعد برای خودتان ضرر داشته روزه واجب نیست و قضا نیز ندارد فقط برای هر روز فقیری را اطعام می کنید.

چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای حمل یا فرزندتان ضرر داشته احتیاطا روزه را قضا می کنید و همان کفاره را می پردازید.
چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و کفاره مذکور را می پردازید همچنین اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای خودتان و یا حمل و یا فرزندتان ضرر داشته است
اما اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و برای هر روز دو فقیر را اطعام می کنید.

آیت الله سیستانی : روزه بیمار در صورتى که ضرر داشته باشد ( چه موجب شود بیمارى زیاد شود ، یا مدت درمان را طولانى کند ، یا درد را تشدید نماید) صحیح نیست ، البته در همه آنها باید ضرر به مقداری باشد که معمولا قابل تحمل نیست ، وفرقى نیست بین اینکه یقین به ضرر داشته باشد یا گمان به آن , بلکه حتى اگر احتمال ضرر بدهد (البته این احتمال باید به نحوى باشد که موجب ترس شود واین ترس ِ ضرر بر اساس موجبات عقلایى باشد) ، وبیمار باید بعد از بهبودی ، آن روز را قضا کند وکفاره بر او واجب نیست ، اما اگر بیمارى تا ماه رمضان سال بعد ادامه داشت قضا از او ساقط مى گردد وباید براى هر یکروز 750 گرم نان یا ماکارونی یا گندم وامثال آن را به یک فقیر فدیه بدهد  .

وهمچنین صحیح نیست روزه از انسان سالمى که ترس بروز بیمارى را داشته باشد چه رسد به این که یقین به بروز بیمارى داشته باشد.

واما بیمارى که روزه براى او ضرر ندارد باید روزه بگیرد ، و روزه اش صحیح است.


مسأله 1728-زنی که زاییدن او نزدیک است و روزه برای حملش1 ضرر دارد روزه بر او واجب نیست، و باید برای هر روز یک مد طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد2 و نیز اگر روزه برای خودش ضرر دارد، روزه براو واجب نیست3 و بنابراحتیاط واجب4 باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد . و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید.

1- سیستانی: خودش یا حملش...

2- سیستانی: باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید. [پایان مسأله]

خوئی، تبریزی: باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد...

سبحانی: باید براى هر روز یک مدّآرد گندم به فقیر بدهد...

3- اراکی، سبحانی: و باید برای هر روز یک مد طعام (سبحانی: یک مد گندم و یا آرد آن را ) به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند.

مکارم: [و] کفّاره هم ندارد، ولی بعداً قضا می کند. [پایان مسأله]

4- خوئی، تبریزی: بنابراحتیاط مستحب...

مظاهری: رجوع کنید به ذیل مسأله 1729.

*****

گلپایگانی: مسأله- زنی که زاییدن او نزدیک است و روزه برای حملش یا برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست . و باید* برای هر روز بنابراحتیاط لازم یک مد طعام به فقیر بدهد. و روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید.

. بهجت: واجب است افطار نماید و برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته، بعداً باید قضا نماید.

* صافی: در صورت اول باید...

. صافی: ولی اگر روزه برای خودش ضرر دارد، رعایت این احتیاط لازم نیست، اگر چه بهتر است...

وحید: مسأله- زنى که زاییدن او نزدیک است و روزه براى حملش یا خودش ضرر دارد ، روزه او صحیح نیست ، و در صورت اوّل باید براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد ، و همچنین بنابر احتیاط مستحبّ در صورت دوم ، و روزه هایى را که نگرفته باید قضا نماید.

زنجانی: مسأله- زن بارداری که روزه برای حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و نیز اگر روزه برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و بنابراحتیاط مستحب باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و درهر دو صورت اگر تا ماه رمضان بعد بتواند بدون ضرر روزه بگیرد باید روزه هایی را که نگرفته قضا کند، بلکه به احتیاط واجب اگر بعد از آن نیز بتواند روزه بگیرد، قضای روزه بر او واجب می شود.

فاضل: مسأله- اگر روزه گرفتن برای جنین زن حامله ضرر داشته باشد روزه بر او واجب نیست و باید قضای آن را بعداً بگیرد و اگر روزه گرفتن برای خود زن حامله ضرر دارد نباید روزه بگیرد و باید قضای آن را بعداً بگیرد و یک مد طعام نیز برای هر روز که روزه نگرفته به فقیر بدهد.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

گسی که تاب تحمل تشنگی را نداره در ماه مبارک چه وظیفه ای دارد ؟

آیت الله خامنه ای : انسان نمی‌تواند بخاطر ضعف و تشنگى، روزه را بخورد ولی اگر ضعف و تشنگى او به اندازه‌‌ای است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، در این صورت هر وقت به حرج افتادند مى‌توانند افطار نمایند ولى تا در حرج واقع نشده‌اند، نباید روزه را باطل کنند.

آیت الله مکارم شیرازی : اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و یا ترس بیمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد باید بقیّه روز را امساک کند.

آیت الله سیستانی : ضعف به تنهایى مجوز روزه خوارى نیست هرچند شدید باشد ، مگر این که موجب مشقت (سختی زیاد) باشد که در این صورت خوردن یا آشامیدن به مقدار ضرورت جایز است و باید بعد از آن قضا نماید.  

وهمچنین اگر ضعف موجب عجز (ناتوانی) از کار لازم براى کسب روزى باشد با فرض این که توانایی انجام کار دیگرى را نداشته باشد ، و نیز اگر کارگر به دلیل تشنگى شدید نتواند روزه را ادامه دهد ، در این دو صورت به احتیاط واجب باید در خوردن وآشامیدن به مقدار ضرورت اکتفا کند واز زائد بر آن اجتناب نماید ، و باید بعد از آن قضا نماید.

مسأله 1727-اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمّل کند یا برای او مشقّت دارد، روزه بر او واجب نیست1، ولی در صورت دوم2 باید برای هر روز یک مد گندم یا جوومانند اینها به فقیر بدهد3،واحتیاط واجب4 آن است که بیشترازمقداری که ناچاراست آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد،بنابراحتیاط واجب بایدروزه هایی را که نگرفته قضا نماید.5

 1- بهجت: ولی اگر تا رمضان بعد بتواند روزه بگیرد واجب است قضای آن را بگیرد و در صورت عدم توانایی واجب است برای هر روز یک مد طعام از گندم و جو و مانند اینها صدقه بدهد.

سیستانی: ولی درصورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد واجب نیست قضا نماید.

وحید: ولى در صورت دوم باید براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد ، و احتیاط مستحبّ این است که بیشتر از مقدارى که ناچار است آب نیاشامد ، و چنانچه بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد ، روزه هایى را که نگرفته قضا ندارد.

سبحانی: ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد آرد گندم به فقیر بدهد و بهتر آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد ، و چنانچه بعد بتواند در روزهای کوتاه و هوای ملایم روزه بگیرد بنابراحتیاط روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.

2- گلپایگانی، صافی: و بلکه در صورت اول هم بنابراحتیاط لازم...

[عبارت « درصورت دوم » در رساله آیت الله فاضل نیست]

3- خوئی، تبریزی، فاضل: باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد...

زنجانی: در صورت دوم باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و احتیاط مستحب آن است که در طول روز بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه تا ماه رمضان سال بعد عذرش برطرف شود باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.

4- خوئی، گلپایگانی، تبریزی، فاضل، صافی: احتیاط مستحب...

5- خوئی، تبریزی: بنابراحتیاط باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید...

اراکی، زنجانی،گلپایگانی،  فاضل، صافی: احتیاط مستحب ...

نوری: بنابراحتیاط مستحب باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید...

مظاهری: رجوع کنید به ذیل مسأله 1725.

*****

مکارم: مسأله- روزه بر کسانی که مبتلا به بیماری استسقاء هستند، یعنی زیاد تشنه می شوند و توانایی روزه گرفتن را ندارند و یا برای آنها بسیار مشکل است، واجب نیست ولی باید برای هر روز یک مد طعام که در مسأله قبل به آن اشاره شد کفّاره بدهند و بهتر است که پیش از مقدار ضرورت آب نیاشامد و اگر بعداً بتواند قضا کنند احتیاط واجب قضا کردن است.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

آیا دادن آزمایش خون روزه را باطل می کند؟

آیت الله خامنه ای : مانعى ندارد و باعث باطل شدن روزه نمى‌گردد

آیت الله مکارم شیرازی : چند کار براى روزه دار مکروه است از جمله:

1ـ ریختن دوا در چشم؛ امّا اگر یقین دارد به فضای حلق می­رسد و فرو می­رود برای روزه اشکال دارد.

2ـ سرمه کشیدن در صورتى که مزه یا بوى آن به حلق برسد.

3ـ انجام کارهایى که باعث ضعف مى شود، مانند خون گرفتن و حمّام رفتن.

4ـ انفیه کشیدن اگر نداند به حلق مى رسد، ولى اگر بداند به حلق مى رسد جایز نیست.

5ـ بو کردن گیاههاى معطّر

6ـ نشستن زن در آب، بنابر احتیاط

7ـ استعمال شیاف بنابر احتیاط

8ـ تر کردن لباس بر بدن

9ـ کشیدن دندان و هر کارى که سبب خون آمدن از دهان و موجب ضعف شود.

10ـ مسواک کردن با چوب تازه

11ـ بوسیدن همسر بدون قصد بیرون آمدن منى و هر کارى که شهوت را به حرکت در آورد، امّا اگر به قصد بیرون آمدن منى باشد روزه او باطل مى شود.

آیت الله سیستانی : روزه را باطل نمی کند

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

داروهاى مخصوصى براى معالجه بعضى از بیمارى‏هاى زنان وجود دارد (شیافهاى روغنى) که در داخل بدن گذاشته مى‏شود، آیا استفاده از آن موجب بطلان روزه مى‏شود؟

ایت الله خامنه ای: استفاده از آن داروها به روزه ضرر نمى‏رساند. استعمال شیاف‌هایى که براى معالجه است اشکال ندارد و موجب بطلان روزه نمى‌شود.

آیت الله سیستانى :  اشکال ندارد و موجب بطلان روزه نمى‌شود.

آیت الله وحید خراسانی : استعمال شیاف و بو کردن گیاهان معطر برای روزه دار مکروه است

 آیت الله مکارم شیرازی : نقیه (اماله کردن) با مایعات روزه را باطل مى کند هر چند براى معالجه بیمارى و از روى ناچارى باشد، ولى استعمال شیافها براى معالجه اشکال ندارد و احتیاط واجب آن است که از استعمال شیافهایى که براى تغذیه است خوددارى شود.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

آیا دیدن فیلمها و عکسهای مستهجن به قصد لذت بردن روزه را باطل می‌کند؟ دیدن قسمتی از بدن زنان چطور؟ حتی اگر انسان جنب نشود!

مرد به هیچ قسمت از بدن زنان نامحرم نمی تواند نگاه کند، و فقط به دستها تا مچ و گردی صورت، در صورتی که با شهوت نباشد می تواند نگاه کند.

بر اساس فتوای مراجع دیدن فیلمها و عکسهای مستهجن چه به قصد لذت و چه بدون آن، چه به جهت آموزش مسائل زناشویی و چه بدون آن، بدلیل آن که دیدن اینگونه فیلم‏ها همیشه با نگاه شهوت انگیز همراه است، جایز نیست

چنانچه فرد به قصد بیرون آمدن منی با خودش کاری کند که منی از او خارج گردد و این امر در اثر دیدن اینگونه فیلمها یا تصاویر یا دیدن بدن زنان، محقق شود، ضمن آن که روزه خود را باطل نموده است، علاوه بر آن مرتکب گناه کبیره استمنانیز شده است و می بایست قضای آن روز را گرفته و نیز کفاره بپردازد.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

اگر در حال روزه کسی زن خود را بغل کند و بدنش سست شده ولی منی از او خارج نشود، تکلیفش چیست؟

تا وقتی که منی از انسان خارج نشود، جنب نمی شود و غسل واجب نیست. فتوای مراجع تقلید در این زمینه چنین است: « اگر منى از جاى خود حرکت کند و بیرون نیاید، یا انسان شک کند که منى از او بیرون آمده یا نه، غسل بر او واجب نیست».‏ بنا براین چون جنب نشده است، روزه او نیز صحیح است.

اما در صورتی که منی با بازی و ملاعبه از انسان منی خارج شود گرچه جنب می شود اما باطل شدن روزه او دو حالت دارد:

1. اگر عادت مرد یا زن این باشد که معمولاً در هنگام ملاعبه و بازی و بغل کردن همسر منی از آنها خارج می شود، در صورت بیرون آمدن منی، روزه باطل است.و باید قضاء آن را بجا آورند.

2. اگر عادت مرد یا زن این نباشد که در هنگام ملاعبه و بازی و بغل کردن همسر منی از آنها خارج شود ولی اتفاقی در موردی، منی از آنان خارج شود، روزه باطل نیست و باید برای نماز غسل جنابت کنند؛

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      

آیا ریختن قطره درگوش روزه را باطل می کند؟


نظر مراجع معظم تقلید : اگر دارو به حلق نرسد و یا به حلق برسد ولى فرو نبرد، روزه‏اش باطل نمى‏شود.





      

 آیا روزه بدون خواندن نماز صحیح و قبول است یا باطل؟

مطابق با آموزه‌های دینی، نماز اولین فعل عبادی در میان اعمال دینی ما است؛ یعنی پس از اصول اعتقادی (اصول دین)، در مرحله عمل (که از آن به فروع دین تعبیر می‌شود)، اولین چیزی که موضوعیت دارد، نماز است که از آن به ستون و عمود دین تعبیر شده است. نیز در تعابیر روایات آمده است که اگر نماز انسان مورد پذیرش واقع شود، دیگر اعمال عبادی هم پذیرفتنی است و اگر نماز رد شود سایر اعمال هم رد می شوند.

در احکام عبادی، نماز دارای آن چنان جایگاهی است که در هیچ حالی ترک آن جایز نیست. مگر در حال اغما و بی هوشی که آن جا دیگر جای تکلیف نیست. نماز تبلور و نمود خضوع و تسلیم در برابر حق است و شیطان نیز از همین ناحیه ضربه خورده است؛ چرا که در برابر فرمان الاهی و در برابر سجده ... سر تسلیم فرود نیاورد.

با بیان این مقدمه در ضمن دو نکته به پاسخ پرسش فوق می پردازیم.

1. صحیح یا باطل بودن یک عبادت، ارتباطی با سایر عبادات ندارد، مگر عملی باشد که مقدمه عبادتی دیگر باشد (مانند وضو برای نماز)؛ یعنی ممکن است کسی نمازش صحیح باشد، امّا به دلیل ندانستن و رعایت نکردن مسائل روزه، روزه او باطل باشد. و چه بسا عکس این امر اتفاق می افتد که فردی روزه اش صحیح است، اما نمازش صحیح نیست یا اصلا نماز نمی خواند.

 

2. صحت یک عمل و عبادت، امری جدا از قبولی آن عبادت می باشد؛ یعنی چه بسا اعمالی صحیح باشد و نیازی به قضای آن نباشد، اما به عللی مورد پذیرش حق تعالی قرار نگیرد و ما موظفیم عبادات را، به شکل صحیح و با نیتی خالصانه و با حفظ تمام شرایط ظاهری و باطنی انجام دهیم بعد هم حال قبولی یا عدم قبولی آن را به خداوند کریم محوّل کنیم.

http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/






      
   1   2      >