در برخی از مناطق عقاب یا باز شکاری را تربیت می دهند و آموزش می دهند
و آن عقاب می رود خرگوش و یا آهو و یا حیوان دیگری را شکار می کند
آیا گوشت حیوانی که با شکار عقاب شکار شده حلال می شود؟
آیت الله خامنه ای : اگر باز یا حیوان دیگرى غیر سگ شکارى حیوانى را شکار کند، آن شکار حلال نیست ولى اگر وقتى برسند که حیوان زنده باشد و به دستورى که در شرع معین شده سر آن را ببرند حلال است.
آیت الله مکارم شیرازی : هرگاه به و سیله باز شکاری یا حیوان دیگر تربیت شده ای غیر از سگ، حیوانی را شکارکند آن شکار حلال نیست، مگر این که وقتی
برسند که حیوان زنده باشد مطابق دستور شرع آن را ذبح کنند، در این صورت حلال است؛ البته روشن است که خود حیوانی که شکار می شود باید حلال گوشت بود اما خرگوش حرام گوشت است
آیت الله فاضل لنکرانی:
آیت الله وحید خراسانی : اگر باز یا حیوان دیگرى غیر سگ شکارى حیوانى را شکار کند ، آن شکار حلال نیست ، ولى اگر وقتى برسند که حیوان زنده باشد و به دستورى که در شرع معیّن شده سر آن را ببرند حلال است.
ـ سربریدن حیوان شرایطى دارد:
(اوّل) کسى که سر حیوان را مى برد باید مسلمان باشد ، چه مرد باشد و چه زن ، و بچّه مسلمان هم اگر ممیّز باشد ـ یعنى خوب و بدرا بفهمد ـ مى تواند سر حیوان را ببرد ، و اگر کفّار و نواصب و خوارج و غلاتى که محکوم به کفرند مانند قائلین به الوهیّت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) سر حیوان را ببرند، آن حیوان حلال نمى شود.
(دوم) سر حیوان را با چیزى ببرند که از آهن باشد ، ولى چنانچه آهن پیدا نشود ، با چیز تیزى که چهار رگ آن را جدا کند مانند شیشه و سنگ تیز مى شود سر آن را برید ، ولى بنابر احتیاط واجب باید طورى باشد که اگر سر حیوان را نبرند ، مى میرد ، یا ضرورتى مقتضى سر بریدنش باشد.
(سوم) در هنگام سر بریدن جلو بدن حیوان رو به قبله باشد، و کسى که مى داند باید رو به قبله سر ببرد ، اگر عمداً حیوان را رو به قبله نکند حیوان حرام مى شود ، ولى اگر فراموش کند ، یا مسأله را نداند ، یا قبله را اشتباه کند ، یا نداند قبله کدام طرف است ، یا نتواند حیوان را رو به قبله کند و ناچار از تذکیه آن باشد ، اشکال ندارد.
(چهارم) وقتى مى خواهد سر حیوان را ببرد ، یا کارد به گلویش بگذارد به نیّت سربریدن ، نام خدا را ببرد ، و همین قدر که بگوید «بِسْمِ اللهِ» ، یا «اللهُ اَکْبَر» و مانند آن از اذکار کفایت مى کند ، بلکه گفتن «الله» تنها هم کافیست ، و اگر بدون قصد سربریدن نام خدا را ببرد ، آن حیوان پاک نمى شود و گوشت آن هم حرام است ، ولى اگر از روى فراموشى نام خدارا نبرد ، اشکال ندارد ، و احتیاط مستحبّ آن است که هر وقت یادش بیاید نام خدارا ببرد و بگوید: «بِسْمِ اللهِ عَلى اَوَّلِهِ وَ (عَلى) آخِرِه».
(پنجم) حیوان بعد از سربریدن حرکتى بکند ، اگرچه مثلا چشم یا دُم خود را حرکت دهد ، یا پاى خودرا به زمین زند ، و این حکم در صورتى است که زنده بودن آن حیوان در حال ذبح مشکوک باشد ، وگرنه لزومى ندارد ، و نیز واجب است که به اندازه معمول و متعارف نسبت به آن حیوان خون از بدنش بیرون آید.
(ششم) آن که بنابر احتیاط واجب سر حیوان را در غیر پرندگان پیش از بیرون آمدن روح از بدنش جدا نکند ، بلکه خود این کار حتّى در پرندگان محلّ اشکال است ، ولى اگر از روى غفلت یا به جهت تیزى چاقو سر جدا شود اشکال ندارد.
و همچنین بنا بر احتیاط واجب رگ سفیدى را که از مهره هاى گردن تا دم حیوان امتداد دارد و آن را نخاع مى گویند ، عمداً قطع نکند.
(هفتم) آن که بنابر احتیاط واجب کشتن از مذبح باشد و از قفا نباشد و همچنین بنابر احتیاط واجب جایز نیست کارد را زیر رگها فرو نموده و به طرف جلو آنها را قطع کند.
آیت الله سیستانی : اگر باز یا حیوان دیگرى غیر سگ شکارى ، حیوانى را شکار کند ، آن شکار حلال نیست ، ولى اگر وقتى برسند که حیوان زنده باشد و به دستورى که قبلاً گذشت سر آن را ببرند ، حلال است
