هنگامی که روزه می‌گیرم، به شدت بدنم سست می‌شود و نمی‌توانم کارهایی مثل درس خواندن را انجام دهم، وظیفه من چیست؟
همة مراجع ؛ این گونه ضعف و سستی‌ها تا حدودی لازمة روزه است و برای نوع افراد پیش می‌آید و به جهت آن نمی‌توان روزه را خورد؛ ولی اگر ضعف به قدری باشد که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.
تبصره: البته انسان می‌تواند در این شرایط به مسافرت برود ?حداقل 5/22 کیلومتر? و روزه خود را بخورد و به وطن برگردد. در این صورت لازم نیست تا مغرب از خوردن و آشامیدن خودداری کند و بعد از ماه رمضان، قضای آن را به جا آورد و کفاره هم ندارد.
سوال : اینجانب کارگر شاغل در شهرستان ماهشهر در شرایط بسیار بد (45 درجه) آب و هوایى و کار سنگین که گرفتن روزه بسیار براى من مشکل است طورى که کارم را تحت شعاع قرار مى‌دهد و امکان اخراجم مى‌باشد
آیت الله خامنه ای : اگر روزه گرفتن براى شما ضرر داشته باشد یا تحمل آن همراه با مشقّت زیاد باشد، افطار براى شما جایز است ولى در غیر این صورت ترک آن به مجرّد بعضى از عذرها جایز نیست
آیت الله سیستانی : - ضعف به تنهایى مجوز روزه خوارى نیست هرچند شدید باشد مگر این که موجب حرج باشد که در این صورت خوردن جایز است وباید بعد از آن قضا نماید. وهمچنین اگر ضعف موجب عجز از کار لازم براى کسب روزى باشد با فرض این که متمکن از کار دیگرى نیست وهمچنین اگر کارگر به دلیل تشنگى شدید نتواند روزه را ادامه دهد ودر این دو صورت به احتیاط واجب باید در خوردن وآشامیدن به مقدار ضرورت اکتفا کند واز زائد بر آن اجتناب نماید
آیت الله مکارم: انسان نمى تواند به خاطر ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر بقدرى ضعف پیدا کند که تحمّل آن بسیار مشکل شود، مى تواند روزه را بخورد و همچنین اگر خوف بیمارى داشته باشد.
ایت الله وحید خراسانی : اگر ضعف یا غلبه تشنگی منجر شود به ناتوانی از کاری که برای معاش لازم است و شخص متمکن از کار دیگری نیست افطار جایز است ولی واجب است در خوردن و آشامیدن بر مقدار ضرورت اکتفاء کند و از زائد بر ضرورت ، امساک نماید و چنین شخصی واجب است با نیت روزه وارد صبح شود و روزه را بگیرد و اگر آنچه را که گفته شد، اتفاق افتاد جایز است افطار کند و اگر بدون نیت روزه وارد صبح شود و افطار کند قضاء و کفاره بر او واجب است و معصیت کار است .
- اگر روزهدار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد، واجب است به اندازه‌اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد، ولى روز? او باطل مى‌شود، و اگر ماه رمضان باشد باید در بقی? روز از به جا آوردن کارى که روزه را باطل مى‌کند خوددارى نماید، و همچنین اگر بترسد که از نخوردن آب به او ضرر معتنابهى برسد، یا آب نخوردن براى او موجب حرجى باشد که عرفا قابل تحمّل نباشد، که در این دو صورت مى‌تواند به انداز? رفع ضرر و حرج آب بیاشامد.
http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/
