غره مشو که مرکب مردان مرد را//در سنگلاخ بادیه پی ها بریده اند
نومید هم مباش که رندان جرعه نوش // ناگه به یک ترانه به منزل رسیده اند

نا امیدی از رحمت الهی بد دردی است به حدی که اگر درمان نشود، انسان را به دره هلاکت می کشاند...

برای خواندن ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک کنید.

http://www.jonbeshnet.ir/ahkam