شخصی گمان می کند که روزه برای او ضرر ندارد؛ در این صورت اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد که روزه برایش ضرر داشته، تکلیف او چیست؟
ـ حضرت امام خمینی(ره)؛ باید قضای آن را به جا آورد.
ـ حضرت آیةالله بهجت؛ اگر کسی روزه بگیرد به گمان این که روزه برایش ضرر ندارد و بعد از ماه رمضان خلافش روشن شود در صحیح بودن روزه اش اشکال است. بنابر احتیاط قضای روزه را ترک نکند.
ـ حضرت آیةالله خامنه اى؛ اگر فعلاً روزه برایش ضرر ندارد، باید قضای آن را به جا آورد.
ـ حضرت آیةالله سیستانى؛ اگر روزه برای او ضرر قابل توجهی داشته، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را به جا آورد.
ـ حضرت آیةالله شبیری زنجانى؛ کسی که نمی ترسد روزه برایش ضرر داشته باشد، اگر روزه بگیرد و بعد معلوم شود که روزه برای او ضرر داشته، روزه اش باطل است.
ـ حضرت آیةالله صافی گلپایگانى و حضرت آیةالله فاضل لنکرانی(ره) و حضرت آیةالله گلپایگانی(ره) و حضرت آیةالله مکارم شیرازى؛ بنابر احتیاط واجب باید قضای آن را به جا آورد.
ـ حضرت آیةالله نوری همدانى؛ باید قضای آن را به جا آورد.
ـ حضرت آیةالله وحید خراسانى؛ کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر قابل اعتنا ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد که روزه برای او ضرر قابل اعتنا داشته، باید قضای آن را به جا آورد
