حرمت و زشت بودن دروغ گفتن و اینکه از گناهان کبیره است بر کسی پوشیده نیست و فقط تحت دو عنوان می توان دروغ گفت:

1- دفع ضرر و خطر مهم از خود یا مؤمن دیگری

2- آشتی دادن میان دو نفر

(و برخی از مراجع احتیاط واجب دارند که در این دو مورد هم اگر تُوْریه ممکن باشد، دروغ گفته نشود) بنابراین اصل در دروغ حرمت و عدم جواز است مگر در دو مورد ذکر شده .

و اما اصل در توریه (بروزن توصیه، یعنی : گفتن سخنی که دارای چند معنا بوده و اراده کردن معنایی بر خلاف آنچه که شنونده برداشت می کند) حلیت و جواز است مگر در مواردی که باعث غش و فریب در معامله و یا تضییع حق دیگران و یا مفسده دیگری باشد.

حال متأسفانه برخی با وجود راه حلال (تُوْریه) از راه حرام و مبغوض (دروغ) برای کسب منفعت و دفع ضرر استفاده می کنند. و این انحراف بزرگی است که خیلی از جوامع گرفتار آن هستند که راه های فراوان حلال الهی را کنار گذاشته و از آنها استفاده نمی کنند و در مقابل خود را گرفتار حرام می کنند.