من و همسرم در شهري در امريکا براي مدت بيش از دو سال ان شاء الله به تحصيل مشغول خواهيم بود (تا کنون يک سال گذشته)

نکته اين است که ما قصد توطن نکرده‌ايم ولي خانه و زندگيمان اينجاست. يعني في‌الواقع از اينجا که بيرون مي‌رويم تا زماني که به همين محل بر نگرديم احساسمان اينست که خانه نيستيم. مضاف بر اين، حتي در زماني که مثل بين دو ترم مدرسه نداريم هم باز همينجا هستيم.

خوب. ما از رهبر تقليد مي‌کنيم. ايشان مي‌گويند ملاک وطن نيت انسان است نه طول مدت اقامت. از طرفي ما براي مراسم گوناگون مي‌خواهيم به شهرهاي اطراف که بيش از چهل کيلومتر فاصله دارند برويم. مي‌گويند مي‌توانيد به ديگران عدول کنيد.

سوال اينست که ما مي‌توانيم در اين حکم خاص به آقاي مکارم عدول کنيم: با توجه به اين که حکم ايشان اين است که ما نيازي به نيت ده روز نداريم چون اينجا بيش از يکسال اقامت مي‌کنيم و ((‌وطنمان)) اينجاست.

به عبارت ديگر دليل سردرگمي من اينسنت که هر دو آقايان مکارم و سيستاني حکمشان مشکل ما را حل مي‌کند اما دليلي که براي اين حکم ذکر مي‌کنند مثل آقاي بهجت نيست (که مي‌گويند سفر علمي نماز و روزه را شکسته نمي‌کند) . بلکه دليلشان اين است که اينجا عملا وطن ماست. حال آنکه آقاي رهبر اجازه‌ي عدول را به ما در مورد حکم روزه‌ي دانشجو داده‌ بودند نه در مورد حکم وطن.

---

شرمنده که خيلي توضيح دادم. مي‌خواستم مطمئن شوم که سؤال به درستي دريافت مي‌شود. اجرتان با ابا عبدالله.