سوال: آب قلیلی که هنگام تطهیر محل خروج ادرار یا مدفوع از آن جدا می شود، چه حکمی دارد؟
پاسخ: چنانچه شروط پنجگانه زیر موجود باشد، آب های ترشح شده، پاک است:
اول: آب های ترشح شده، بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشند.
دوم: ذرات مدفوع در آب های ترشح شده، موجود نباشد.
سوم: نجاست دیگری مثل خون، با ادرار یا مدفوع بیرون نیامده باشد.
چهارم: نجاستی از خارج به ادرار یا مدفوع نرسیده باشد.
پنجم: بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.
آیت الله سیستانی: نجس است؛ اما با پنج شرط، چیزی را نجس نمی کند.
تبصره: شایان ذکر است که آیات عظام: سیستانی، وحید و مکارم می فرمایند: غساله استنجاء، حکم سائر غساله ها را دارد؛ اما اگر موارد پنجگانه موجود باشد، اجتناب از آن غساله لازم نیست و جایی را هم نجس نمی کند و پاک بودن این آب به آن معنی است که اگر به بدن و لباس ترشح کند، لازم نیست آن را آب بکشند؛ اما سایر استفاده های آب پاک را از آن نمی توان کرد.
آیت الله بهجت: غساله استنجاء در مخرج ادرار، احتیاطا حکم غساله استنجاء در مخرج مدفوع را ندارد.
نکته: غساله، آبی است که در وقت شستن چیز نجس یا متنجس از آن خارج می شود.
------------------
منبع: امام: تحریر الوسیله، احکام آبها، م 25؛ سیستانی، نوری، مکارم، فاضل، اراکی: عروه الوثقی، ج 1، فصل فی الماء المستعمل فی رفع الحدث الاکبر و الاصغر، م 2 و 8 و 10؛ وحید، تبریزی و خویی: منهاج الصالحین، کتاب الطهاره، م 64؛ صافی، گلپایگانی: هدایه العباد، طهارت، م 64؛ بهجت: وسیله النجاه، ج 1، الطهاره، م 58؛ توضیح المسائل 16 مرجع، ج 1، م 27.
>>> بر گرفته از کتاب «احکام کاربردی؛ نجاسات و مطهرات»، اسماعیل زارعی، ص 52-51.
