سلام روزه بيمار در صورتى كه ضرر داشته باشد ( چه موجب شود بيمارى زياد شود ، يا مدت درمان را طولانى كند ، يا درد را تشديد نمايد) صحيح نيست ، البته در همه آنها بايد ضرر به مقداري باشد كه معمولا قابل تحمل نيست ، وفرقى نيست بين اينكه يقين به ضرر داشته باشد يا گمان به آن , بلكه حتى اگر احتمال ضرر بدهد (البته اين احتمال بايد به نحوى باشد كه موجب ترس شود واين ترس ِ ضرر بر اساس موجبات عقلايى باشد) ، وبيمار بايد بعد از بهبودي ، آن روز را قضا کند وکفاره بر او واجب نيست ، اما اگر بيمارى تا ماه رمضان سال بعد ادامه داشت قضا از او ساقط مى گردد وبايد براى هر يک روز 750 گرم نان يا ماکاروني يا گندم وامثال آن را به يک فقير فديه بدهد .وهمچنين صحيح نيست روزه از انسان سالمى كه ترس بروز بيمارى را داشته باشد چه رسد به اين كه يقين به بروز بيمارى داشته باشد.واما بيمارى كه روزه براى او ضرر ندارد بايد روزه بگيرد ، و روزه اش صحيح است.